به یاد دارم که شب جمعه بود و من و محسن به دعای کمیل رفتیم. محسن داشت نماز می خواند و سرش را روی مهر گذاشته بود و بلند گریه می کرد، گفتم: محسن جان چرا این قدر گریه می کنی؟ گفت : مادر جان شما که نمی دانید من از خدا چه چیزی می خواهم و به من هم نگفت. البته من می دانستم آن چه که محسن از خدا می خواست شهادت بود که به آرزویش هم رسید و شهادت نصیبش شد.