براى دیدن حاج حسن آقا و خانواده‏اش به اهواز رفته بودم یک شب او گفت: من نمى‏دانم مادر شمارا بیشتر دوست دارم یا خانمم را: دائماً در فکر هستم او صبح که در حال خواب بودم این موضوع ذهنم را به خودش مشغول کرده است نمى‏توانم به تشخیص نهائى برسم، مگر شرایطى پیش آید که این امر بر من ثابت گردد. گفتم: این چه صحبتى است که شما مى‏کنید؟ ضشب آن روز حسن آقا خوابى به شرح زیر برایم تعریف کردند: »شما و خانم از لب کوه بلندى در حال سقوس بودید من مى‏بایست هر دویتان را نجات مى‏دادم باخودم گفتم: اول خانمم را نجات بدهم. مکثى کرده و گفتم: نه، او جوان است مى‏تواند طاقت بیاورد اول مادرم را نجات دهم. اگر خاننم پرت شود چون جوان است طاقت بیشترى دارد. بالاخره به این نتیجه رسیدم که اول شما را - مادر - نجات بدهم و همین کار را هم کردم بعد خانمم را از بین راه در حالى که داشت پرت مى‏شد نجات دادم. و برایم ثابت شد که مادرم را از همسرم بیشتر دوست دارم آنگاه بناى گریه کردن را گذاشت و هاى‏هاى گریه کرد! خانمش هم به شوخى گفت: "باشد معلوم شد که مادرتان را بیشتر دوست دارید." حسن آقا گفت: "بالاخره حقیقتى است که برایم روشن شد بیشتر مردم مى‏گویند انسان زنش را بیشتر دوست دارد ولى به من ثابت شد که به مادرم علاقه بیشترى دارم".