در جبهه، هر روز صبح، زیارت عاشورا را می خواندیم. برادر ابراهیمی هم در کنار سایر نیروها در این برنامه شرکت فعالی داشت و از ابتدای زیارت تا انتها حالات معنوی خاصی به او دست می داد و اشک می ریخت. فضا چنان روحانی می شد که بچه های دیگر به سجده رفته و گریه می کردند.