لطفا کمی صبر کنید
عاشورا در ارشادات امام راحل و رهبر معظم انقلاب
صفحه اصلی
جستجوی کامل شهدا
اطلاعات شهدا
خاطرات شهدا
کتابخانه دیجیتال شهدا
صوت و تصویر شهدا
معاونتها
معاونت ادبیات
فناوری اطلاعات
معاونت هنری
معاونت جمعآوری
معاونت پژوهش
مجتمع آیهها
معرفی کوتاه مجتمع آیهها
نمایشگاه از هبوط تا ظهور
سالنهای همایش
منطقه عملیاتی کربلای5
پیوند ها
آرشیو سامانه
آرشیو اطلاعات
نقشه سایت
تماس با ما
عاشورا در ارشادات امام راحل و رهبر معظم انقلاب
.
در آستانه طلوع ماه شعبانالمعظم هستیم، ماهی که سپیدهدم آن با میلاد امام شهیدان، حسینبنعلی (علیهالسلام) آغاز میشود، با میلاد با ابرکت منجی عالم بشریت به کمال میرسد و با پیوند به ماه خدا رمضانالمبارک پایان میپذیرد.
حضور در آستانه میلاد سید شهیدان برای همه ما یادآور عشق بیپایان شهدای عزیز ما به نام مقدس اباعبدا...الحسین(ع) است. کسی که آرزوی زیارت کربلایش ترجیعبند همه زمزههای عاشقانه و مناجات نیمهشب رزمندگان اسلام بود و آرزوی سرنهادن بر زانوی محبتش به هنگام شهادت، مرگ را «احلیمنالعسل» میکرد.
رویکرد ملت ایران به روح میراث فرهنگی به جامانده از سید الشهدا و مفاهیم قیام برانگیز آن همچون آزادیخواهی، مبارزه، استقامت و شهادتطلبی در راه امر متعالی و... مرهون بیدارگریهای امام راحل، خمینی کبیر است و تداوم این رویکرد در مسیر نظام مقدس جمهوری اسلامیایران نیز به برکت وجود مقام معظم رهبری و هشدارهای به موقع و مداوم ایشان میسر گردیده است.
با نگاهی اجمالی به جریانات سیاسی و فرهنگی ایران قبل از انقلاب و مقارن با حیات امام خمینی(ره) به راحتی میتوان دریافت که قیام امام حسین نهتنها الگوی خمینی کبیر در هدایت انقلاب اسلامیاست که تمامی نقاط عطف در تاریخ انقلاب نیز در پیوندی بیبدیل با عاشورا قرار دارد: «چرا من در مقابل این آدم قیام کردم، برای این که این، عهد خدا را شکسته است و سنّت پیغمبر را مخالفت کرده است و محرمات اللّه تعالی را نقض کرده است.»
وقتی به عبارات امام (ره) درباره امام حسین علیهالسلام و قیام عاشورا رجوع میکنیم، ابتکار انقلابی امام (ره) را در استفاده از حادثه عاشورا به وضوح مشاهده مینماییم: «تمام انبیا برای اصلاح جامعه آمدهاند و همه آنها این مسئله را داشتند که فرد باید فدای جامعه بشود. سیدالشهدا(ع) روی همین میزان خودش، اصحاب و انصار خودش را فدا کرد تا جامعه اصلاح بشود.»(صحیفه نور، ج 15، ص 359)
در واقع امام خمینی (ره) با اعتقاد به این امر که قیام و شهادت سیدالشهدا(ع) باید ملاک عمل اجتماعی مسلمانان قرار گیرد، نهضت حسینی را مبنای حرکت خویش در انقلاب اسلامی قرار داد. از این رو امام (ره) در مورد رسالت ملت در مقام عاشورا میگوید: «کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا باید سرلوحه زندگی در هر روز و در هر سرزمین باشد. همه روز باید ملت این معنا را داشته باشد که امروز عاشورا است و ما باید مقابل ظلم بایستیم و همین جا هم کربلاست و باید نقش کربلا را پیاده کنیم. انحصار به یک زمین ندارد، منحصر به یک عده و افراد نمیشود، همه زمینها باید این نقش را ایفا کنند و همه روزها»(صحیفه نور ج4، ص 202) «این دستور آموزنده هم تکلیف است و هم مژده. تکلیف از آن جهت که مستضعفان با عدهای قلیل، علیه مستکبران با ساز و برگ مجهز و قدرت شیطانی عظیم، مأمورند چونان سرور شهیدان قیام کنند و مژده بدهند که شهیدان ما را در شمار شهیدان کربلا قرار داده است.» (صحیفه نور ج1، ص 57)
به عقیده امام(ره)، «تکلیف ماها را حضرتسیدالشهدا(ع) معلوم کرده است، در میان جنگ از قلت عدد نترسید.»(صحیفه نور،ج 17، ص 59) «قیام ایشان با تعداد کم به خاطر آن بود که عذر را از ما ساقط کند... حضرتسید الشهدا(ع) به همه آموخت که در مقابل ظلمت در مقابل ستم و در مقابل حکومت جائر چه باید کرد».(صحیفه نور ج 4 ص 42)
در جریان دفاع مقدس پیامهای پرشور امام به رزمندگان اسلام نمایانگر اشتراکی بود که ایشان برای تجربیات یاران امام حسین (ع) در کربلا و رزمندگان عرصههای نبرد قایل بودند: «این حیات و این روزی غیر از زندگی در بهشت و روزی در آن است، این لقا استو ضیافتا... میباشد. آیا این همان نیست که برای صاحبان نفس مطمئنه وارد است(فادخلی فی عبادی وادخلی جنّتی) که فرد بارز آن سیّد شهیدان - سلام الله علیه - استکه اگر آن است چه مژدهای برای شهیدان در راه امام حسین (ع) که همان سبیلا... استاز این بالاتر، که در جنتی که آن بزرگوار، شهید فیسبیلا... وارد میشود و در ضیافتی کهآن حضرت حاضرند به این شهیدان اجازه دخول دهند که غیر از ضیافتهای بهشتیاست و آنچه در وهم من و شما نیاید، آن بود. بحمدا... شهیدان ما که پیرو شهید عظیمالشأن اسلام هستند جمهوری اسلامی را بیمه کردند.»
مقام معظم رهبری نیز در امتداد این هدایت در رویکرد به قیام سید الشهدا، پاسداشت و حفظ فرهنگ ایثار و شهادت و تعریف این مقوله یا معیارها و مقتضیات عصر حاضر را در نظر میگیرند. ایشان با تأکید بر تحسین برانگیز بودن روحیه شهادت طلبی، در پی ترویج پیام شهیدان هستند و این موضوع برای ایشان از اهمیت بسیار والایی برخوردار است:
«درست است که در روزگار صدر اسلام، حسینبنعلى علیهالسّلام، با هفتاد و دو نفر به شهادت رسید؛ اما معنایش این نیست که هرکس راه حسین علیهالسّلام را مىرود و همه کسانى که در راه مبارزهاند، باید به شهادت برسند؛ نه. ملت ایران، بحمداللَّه امروز راه حسین علیه السّلام را آزمایش کرده است و با سر بلندى و عظمت، در میان ملتهاى اسلام و ملتهاى جهان، حضور دارد.
آنچه که شما پیش از پیروزى انقلاب انجام دادید و رفتید، راه حسین علیه السّلام؛ یعنى نترسیدن از خصم و تن دادن به مبارزه با دشمن مسلّط بود. در دوران جنگ نیز همینطور بود. ملت ما مىفهمید که در مقابل او، دنیاى شرق و غرب و همه استکبار ایستاده است؛ اما نترسید. البته ما شهداى گرانقدرى داریم. عزیزانى را از دست دادیم. عزیزانى از ما، سلامتىشان را از دست دادند و جانباز شدند. عزیزانى، چند سال را در زندانها گذراندند. عدّهاى هنوز هم در زندان بعثیها هستند. اما ملت با این فداکاریها به اوج عزّت و عظمت رسیده است؛ اسلام عزیز شده است؛ پرچم اسلام برافراشته شده است. این، به برکت آن ایستادگى است.» (در دیدار قشرهای مختلف مردم به مناسبت فرارسیدن ماه محرم 10/4/1371 )
«در بیان اهداف امام حسین از قیام عاشورا اظهارا نظرهایی وجود دارد.کسانى که گفتهاند «هدف، حکومت بود»، یا «هدف، شهادت بود»، میان هدف و نتیجه، خَلط کردهاند. نخیر؛ هدف، اینها نبود. امام حسین علیهالسّلام، هدف دیگرى داشت؛ منتها رسیدن به آن هدف دیگر، حرکتى را مىطلبید که این حرکت، یکى از دو نتیجه را داشت: «حکومت،» یا «شهادت».
البته حضرت براى هر دو هم آمادگى داشت. هم مقدّمات حکومت را آماده کرد و مىکرد؛ هم مقدّمات شهادت را آماده کرد و مىکرد. هم براى این توطین نفس مىکرد، هم براى آن. هرکدام هم مىشد، درست بود و ایرادى نداشت؛ اما هیچکدام هدف نبود،بلکه دو نتیجه بود. هدف، چیز دیگرى است. هدف چیست؟ اوّل آن هدف را به طور خلاصه در یک جمله عرض مىکنم؛ بعد مقدارى توضیح مىدهم.
اگر بخواهیم هدف امام حسین علیهالسّلام را بیان کنیم، باید اینطور بگوییم که هدف آن بزرگوار عبارت بود از انجام دادن یک واجب عظیم از واجبات دین که آن واجب عظیم را هیچکس قبل از امام حسین - حتّى خود پیغمبر - انجام نداده بود. نه پیغمبر این واجب را انجام داده بود، نه امیرالمؤمنین، نه امام حسن مجتبى. واجبى بود که در بناى کلّى نظام فکرى و ارزشى و عملى اسلام، جاى مهمّى دارد. با وجود اینکه این واجب، خیلى مهم و بسیار اساسى است، تا زمان امام حسین، به این واجب عمل نشده بود - عرض مىکنم که چرا عمل نشده بود - امام حسین باید این واجب را عمل مىکرد تا درسى براى همه تاریخ باشد. مثل اینکه پیغمبر حکومت تشکیل داد؛ تشکیل حکومت درسى براى همه تاریخ اسلام شد و فقط حکمش را نیاورد. یا پیغمبر، جهاد فىسبیلا... کرد و این درسى براى همه تاریخ مسلمین و تاریخ بشر -تا ابد- شد.
این واجب هم باید به وسیله امام حسین علیهالسّلام انجام مىگرفت تا درسى عملى براى مسلمانان و براى طول تاریخ باشد. حالا چرا امام حسین این کار را بکند؟ چون زمینه انجام این واجب، در زمان امام حسین پیش آمد. اگر این زمینه در زمان امام حسین پیش نمىآمد؛ مثلاً در زمان امام علىالنقّى علیهالسّلام پیش مىآمد، همین کار را امام علىالنّقى مىکرد و حادثه عظیم و ذبح عظیم تاریخ اسلام، امام على النقى علیهالسّلام مىشد.» (اجتماع مردم قم 19/10/1387)
نظر خواهی
نام و نام خانوادگی :
پست الکترونیک :
متن نظر :
کلیه حقوق این پایگاه، متعلق به پایگاه اطلاع رسانی یاران رضا می باشد.
Copyright © 2014 - Design and Powered by
Pejvak Soft
بازدید کل :
2230273